Lezen: Lukas 19:29-40
‘De Heer heeft het nodig.’ Deze woorden sprak Jezus voorafgaande aan Zijn intocht in Jeruzalem. Hij is niet van plan om lopend de stad van Koning David binnen te gaan want de profetie van Zacharia moet vervuld worden: ‘Juich, Sion, Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde! Je koning is in aantocht, bekleed met gerechtigheid en zege. Nederig komt Hij aanrijden op een ezel, op een hengstenveulen, het jong van een ezelin’ (Zacharia 9:9).
Jezus schakelt twee van Zijn leerlingen in om dat jonge veulen te gaan halen. Ook in deze geldt het: ‘Zoekt en u zult vinden’ (Mattheüs 7:7). De opdracht om voor hun Meester een voertuig te halen vervult hen met onzekerheid. We kunnen toch niet zomaar, zonder toestemming, dat dier meenemen? Straks krijgen we hooglopende ruzie met de eigenaar. Het betreffende veulen is misschien al voor een ander bestemd of eventueel verkocht. Jezus, wat U nu van ons vraagt, dat is vragen om problemen! U kunt niet zomaar door andermans plannen heen fietsen en wat dacht U trouwens van de tijd die mij dit klusje gaat kosten?
In de komende tijd zullen er (weer) verschillende broeders en zusters gevraagd worden voor ambten of taken in de gemeente. Dit beroep, wat door de gemeente en dus door God Zelf, op hen wordt uitgebracht heeft wel gewicht. Is het juist daarom niet te zwaar voor ‘gewone’ mensen? Deel uit gaan maken van de kerkenraad, commissie, taakgroep of catecheseteam naast alles wat het leven vraagt, is eigenlijk vragen om problemen?
‘Eigenlijk’. Dit is, volgens Prof. Dr. A. van de Beek, het belangrijkste woord voor kerkmensen. Waar dat woord valt, weet je al dat mensen niet willen. Het moet, aldus Van de Beek, vandaag nog geschrapt worden uit het kerkelijk vocabulair. Laat het nu eindelijk anders zijn: ‘Ja, wij van ganser harte’ (Reformatorisch Dagblad, 11 juni 2019).
De zoekopdracht die Jezus aan twee van zijn volgelingen geeft hoeven ze niet op eigen houtje tot een succes te maken. Als ze te maken krijgen met lastige vragen of moeilijke blikken, dan hoeven ze niet hun spierballen of tanden te laten zien. Ook vindt Jezus het niet nodig dat ze op alle vragen direct een passend antwoord hebben. Hij geeft hen alleen een woord mee voor onderweg: ‘Als iemand jullie vraagt: ‘Waarom maken jullie het los?’ moeten jullie antwoorden: ‘De Heer heeft het nodig.’ Is dit niet een beetje te simpel? Kun je hiermee wel de boer op? Zijn dit woorden waarmee je potentiële ambtsdragers, taakgroepleden en catechesementoren durft te benaderen?
In het licht van het werk van God in deze wereld zeg ik op deze vragen ja. Waarom vragen we hem of haar voor het ambt of een taak? Dat doen we niet omdat we zo spoedig mogelijk weer een voltallige kerkenraad, taakgroep of team willen hebben. We doen het ook niet omdat het ‘kerkelijk bedrijf’ zonder al te veel strubbelingen door moet kunnen draaien. Maar als wij een beroep doen op mensen en ons wordt gevraagd: ‘Waarom vragen jullie mij?’ dan antwoorden wij: ‘De Heer heeft je nodig!’
