Dit is mijn geliefde zoon…

Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind ik vreugde. Luister naar Hem ( Matteüs 17:5)


Soms ben je in een donkere kamer waar je maar met moeite een hand voor ogen kunt zien. En wanneer er dan een luik open gaat en het zonlicht komt vol binnenvallen word je verblind door de felheid van het licht. Zo gaat in het Evangelieverhaal van de verheerlijking op de berg een gordijn open en krijgen we een blik in de hemelse werkelijkheid. De heerlijkheid van God omstraalt en doorstraalt Jezus en zet ons in het volle licht. 

Zijn leven is transparant tot op God, ja zo is Hij één met de Vader. We komen Jezus tegen op weg naar Jeruzalem, op weg naar de plaats van zijn lijden en zijn dood. Een weg, die naar de ondergang leidt en Zelf weet Hij dat. Hij heeft begrepen dat alleen dit de weg is, die naar het leven leidt en dat Hij deze weg moet gaan omwille van het kwaad, van ziekte en lijden. Alleen zo kan er nieuw leven ontstaan. Het is een weg van neergang, van de veertig dagen, van de Pass-over, de weg door het water van de dood heen. Midden op die weg staat dan deze heilige berg, waar Hij met zijn discipelen naar toe gaat. 

De berg is een plek van Godsontmoeting, van de verborgen omgang tussen Jezus en zijn Vader. In deze geschiedenis echoot het Oude  Testament mee. De berg Sinaï, de berg Horeb, en deze berg, die in de traditie de berg Tabor is gaan heten zijn ‘dunne plekken waar de hemel de aarde raakt. Op die berg gaat Gods gordijn open en straalt Gods licht door Jezus heen. Hij ondergaat een metamorfose: zijn gezicht als de zon, zijn kleren als het licht, een verandering uit den Hoge. Op weg naar zijn lijden wordt Jezus verheerlijkt. We zien hem in Zijn verheerlijkte gestalte, we zien Hem in hemels licht, we krijgen een voorproefje van de opstandingswerkelijkheid te zien.

Dan verschijnt in dit lichtende en hemelse tafereel een lichtende wolk, die een Goddelijke tent is voor Jezus. De wolk is de aanwezigheid, de presentie van God, zoals destijds in de woestijn bij de berg Sinaï. In een wolk… Zo was God bij het volk Israël. Openbaring en verhulling tegelijk. Zo wordt ons een blik in de werkelijkheid van God gegund. Hij is er, maar je hebt er geen grip op. Je weet je omgeven door God, maar je  krijgt er geen vat op. Ik ben erbij zoals ik erbij zal zijn, is de echo van zijn Naam.

Wij kunnen God niet zien, maar we worden door Hem omvat, omgeven. En we horen een Goddelijke stem, een Goddelijke bevestiging,  zoals destijds bij Zijn doop in de Jordaan: Dit is mijn geliefde Zoon, in wie ik een welbehagen heb. We worden getuige van de intimiteit tussen Vader en Zoon, de unieke band die Jezus met Zijn Vader heeft. Hij is de nieuwe mens bij uitstek, Hij is wat wij niet konden worden. De Stem uit de wolk onderstreept Hem, evenals bij Zijn doop. Dit Evangelie is ons gegeven als bemoediging. Ik denk aan die prachtige woorden van Augustinus, die ik regelmatig hoor in de viering van de Eucharistie, wanneer ik in het klooster ben: “Ontvang wie je bent en word wie je ontvangt”. Ontvang dit brood als lichaam van Christus, en ja, daarmee krijg je deel aan Hem en je mag worden zoals Hij. Zó mag je ontvangen de heerlijkheid van Christus. Zo luisteren en kijken we mee met de discipelen: je mag  ontvangen wie je bent in Christus:  Gods geliefde zoon, Gods geliefde dochter. De hemelse werkelijkheid die Hem omvat is ook de werkelijkheid, die om mij heen is en waarvan ik soms een lichtstraal mag zien en ervaren. 

Wat voor Jezus geldt, schenkt God ook aan ons. Deze woorden van God mogen door Gods Geest ook in onze geest resoneren: Ik ben Gods geliefde Zoon, Dochter. Wat voor Jezus Christus geldt, geldt ook voor mij. Wij zijn geborgen in Zijn werkelijkheid. Zijn verheerlijking
opent ook voor ons een weg naar Gods lichtende werkelijkheid. In Hem ontvangen we Gods grote liefde en worden we met zijn licht omstraald. Maar nu wordt er nog iets bij gezegd: Luister naar Hem. Een Goddelijke handtekening onder alles wat Jezus heeft gezegd en te zeggen heeft. Jezus staat in de lijn van Mozes en Elia, Zijn woorden hebben gezag, wijzen ons de weg naar het leven.

De woorden van Jezus in het Evangelie brengen ons het heil. Daarmee worden we midden in deze veertigdagentijd op de weg van de navolging geplaatst. Een weg waarin Jezus ons voorgaat en ons een weg wil wijzen, ook wanneer die weg door het lijden heengaat. Deze weg begint altijd en elke dag weer met luisteren, stil worden voor hem, Zijn woorden ontvangen en ernaar leven. Heer, Gij hebt woorden van eeuwig leven, tot wie zouden wij anders gaan!

Kees Verduijn

Deel deze pagina met anderen!