Ik wil graag met jullie delen op welke weg ik zit en waar ik naar toe beweeg? Ik realiseer me dat het een wat langer verhaal kan worden, maar probeer het beknopt te houden. Ik ben Kees Verkerk, 41 en vanaf kleins af aan ga ik naar de kerk, maar sinds een paar jaar heb ik een actievere relatie met God. In mijn jeugd ging niet alles vanzelf (ben niets tekort gekomen hoor), wat mij gevormd heeft is de scheiding van mijn ouders en dat mijn vader er voor koos om mij niet meer te willen zien. Blijkbaar heeft dit het nodige met mij gedaan, vooral over hoe ik naar mezelf kijk, ik kon niet van mijzelf houden.
Dan komt er een heel verhaal dat ik even oversla, waar ik het weer oppak is dat ik met verschillende groepen en mensen op zoek ben gegaan naar dat wat God mij wil vertellen. En de conclusie is dat God van mij houdt, ik mij zijn geliefde kind mag weten en ik daardoor ook nog meer van anderen kan houden en van zijn liefde mag delen. Dat heeft ertoe geleid dat ik kon vergeven en dat ik mij, met mijn vader, aan het avondmaal kon zien als we eenmaal bij God thuiskomen, ook hij is zijn geliefde kind! Wat een geweldige rust heeft dat gegeven. En van daaruit heb ik nog meer het verlangen gekregen om te delen van Zijn liefde, met lege handen bij God komen en mij laten vullen met Zijn oneindige liefde, Zijn stem verstaan en daar te gaan waarheen hij mij roept. En dan moet ik zeggen dat dat ook niet meevalt, want een succes story is het niet, soms versta ik Zijn stem en druk ik op mute en niet 1 keer maar wel 7 keer. Maar God laat niet los wat Hij begonnen is en Hij heeft broeders en zusters gegeven om samen Zijn lichaam te zijn, een ieder met zijn eigen talent.
Ik ben blij met jullie als gemeente om mij heen, mensen die dicht bij mij staan en ook de mensen die mij (nog) niet kennen, samen zijn we kerk in Jezus Christus. En op mijn weg zou ik het mooi vinden om door de komende tijd de banden te versterken, uit te breiden, elkaar te bemoedigen en om God groot te maken, zonder kerkmuren te zien. Excuses als het misschien wat warrig is, maar zo zat het in mijn hoofd en is het er ook uitgekomen.
Hoe ik dit vorm geef in mijn dagelijkse leven is als volgt; het begint met de wekker eerder te zetten (ben een ochtendmens) en de dag starten met God, gebed, een stukje lezen, vertellen wat me bezig houdt en luisteren naar Zijn stem. Daarnaast is het delen van mijn gedachten en punten waar ik mee zit met broeders en zusters een enorme hulp, het vraagt een stukje vrijheid om het te doen, maar door te delen hoef je de strijd niet alleen aan te gaan, samen ben je sterker. Één van de mooiste dingen die je kunt doen is bidden met en voor anderen (en andersom ook voor je laten bidden), al ervaar ik hier helaas vaak wel een drempel en terughoudendheid (ik geloof dat dit komt vanuit het kwaad), maar ik wil iedereen aanmoedigen om hierin uit te stappen. Door gebed krijg ik rust, kracht en ervaar ik de Heilige Geest in mij.
