Onthoud om te onthouden

Jules Schelvis zei ook in 1994, na zijn ervaringen in Sobibor: “We mogen het niet vergeten”.

Hoewel ik mensen begrijp die niet aan pijn willen worden herinnerd, vraag ik me in alle eerlijkheid af waarom ze het geen plaats willen geven in hun leven. Er is veel geschreven over monumenten en symbolen uit het verleden en ik wil het debat niet herhalen, maar wel een paar vragen stellen. Moeten we het verleden gewoon vergeten? Zal het helpen om eenvoudig afbeeldingen, monumenten en symbolen te verwijderen en te denken dat dat voldoende is om recht te doen aan het verleden? Zo ja, moet ik dan ook niet de vraag stellen waarom christenen het kruis nog niet hebben verwijderd als teken van herinnering? Het staat toch ook symbool voor een vreselijke gebeurtenis. De vroege christenen kozen er tenslotte zelfs voor om de vis als teken te gebruiken i.p.v. het kruis.

Wat willen we onthouden en waarom moeten we onthouden?

Op een van de vele plaatsen in de Bijbel waar het over herinneringen gaat, lezen we in Deuteronomium 8: 2: “Denk aan…” De Bijbel staat vol met verhalen waarin mensen worden aangemoedigd om te onthouden en te leren en te begrijpen op basis van herinneringen. Ook al zijn de herinneringen niet altijd even mooi. Waarschijnlijk worden mensen eraan herinnerd om te onthouden omdat vergeten problemen veroorzaakt. Daarom vieren we feestdagen, daarom houden we herdenkingsdagen die iets zeggen over het verleden, daarom krijgen we op school geschiedenisles.  Maar het verleden maakt ons ook kwetsbaar en het verleden vraagt ​​ook dat we onszelf en ons eigen handelen onderzoeken.

Herinneren kan ons vertrouwen geven in de toekomst, omdat we van het verleden hebben geleerd. Het geeft ons perspectief en kan ons helpen elkaar ook te begrijpen. Het herinnert ons aan wie wij zijn en bij Wie wij horen.

Herinneringen kunnen ons verootmoedigen door het juiste inzicht en door introspectie en daardoor leven we misschien meer mee met anderen omdat we de pijn niet willen herhalen.

Soms is het nodig om een ​​beeld, monument of herinnering op te richten om mijn nederigheid, dankbaarheid en vreugde te tonen over wie ik ben en waar ik vandaan kom.

Onthoud daarom wie jij bent en bij Wie jij hoort.