Mogen wij ons even voorstellen?

Pieter (57 jaar, geboren in Schiedam) en Linda (48 jaar, geboren in Ermelo) wonen aan de Hulweg 94 in Lunteren. Pieter is directeur van een bouwmaterialen-concern en Linda is regiodirecteur van een detacheringsbureau. In december 2016 zijn ze getrouwd en ze hebben samen vijf kinderen in de leeftijd van 27, 26, 24, 23 en 21 jaar. Twee kinderen studeren nog: een in Zuid-Afrika en een in Mexico. Hobby’s: rallyrijden, sauna en vakanties naar de zon.

Op welke manier zijn jullie in de Maranathakerk terecht gekomen?

Het was de dag voor Kerst 2015, we waren op de terugreis van een vakantie naar Cuba. Die dag besloten we voor het eerst samen naar de kerk te gaan. De vraag was alleen nog even naar welke kerk we zouden gaan. We begrepen dat er een oecumenische dienst was in de Maranathakerk (samen met de gereformeerde kerk) en zodoende viel onze keus daarop. Dit plan viel bijna nog in duigen toen we in Parijs onze aansluiting mistten als gevolg van strenge veiligheidsmaatregelen. Drie vliegtuigen later haastten we ons naar huis om onze koffers uit te laden en dan door naar de kerk. De dienst raakte ons hart en er volgden meerdere diensten. In het bijzonder werden we geraakt door de mensen om ons heen en de manier van (s)preken door Jaap. Dat maakte dat we steeds meer uit gingen zien naar de diensten en voelden we ons heel erg thuis.

Linda: Ik herinner me nog het praatje van Caroline over kinderen met een rugzak. Ook dat kwam direct mijn hart binnen. Dus ja, de Maranathakerk is onze kerk geworden!

Speelde het geloof al op jonge leeftijd een rol in jullie leven?

Pieter: Van oorsprong ben ik katholiek opgevoed. Mijn ouders hebben me binnen 24 uur laten dopen, ik heb communie gedaan en ben misdienaartje geweest. Ook heb ik het vormsel afgelegd zoals je in de protestante traditie belijdenis doet. Dus het geloof heeft zeker wel een rol in mijn leven gespeeld. Alleen op latere leeftijd heb ik de katholieke traditie niet meer goed kunnen plaatsen in mijn beleving en heb de kerk wat los gelaten.

Linda: Ik kom uit een Nederlands Hervormd-gezin en ging ook wel met mijn ouders naar de kerk. Helaas deelde mijn eerste echtgenoot het geloof niet met mij. Ik heb onze kinderen wel laten dopen, die ruimte was er wel. In tijden dat ik geen kerk bezocht, keek ik op zondag graag naar Nederland Zingt met ds. Arie Van der Veer. Ik kon in stilte dan heerlijk genieten van de mooie liederen en de overdenking.

Jullie huwelijk is afgelopen december geweest. Hoe speciaal was deze dag voor jullie?

We ervaren ons huwelijk als een geschenk van God. We zijn bij elkaar gebracht nadat we beiden al een huwelijk achter de rug hadden. En dan op deze manier weer opnieuw mogen starten met en bij elkaar, hoe bijzonder is dat na toch soms wel moeilijke jaren. Jaap heeft ons huwelijk in de Molukse Kerk ingezegend. We hebben niet alleen naar elkaar geloftes afgelegd, maar ook naar elkaars kinderen. Een bijzondere dag waar we nog vaak aan terugdenken! Een uitspraak van Linda: ‘je krijgt niet altijd wat je vraagt, je krijgt wat je nodig hebt’.

Pieter, afgelopen zondag ben je in het ambt als voorzitter van de diaconie bevestigd. Hoe kijk je hier tegenaan?

Dit ambt pas heel goed bij mij. Ik kan hier mijn talenten, die ik heb gekregen, goed inzetten. Ik heb veel bestuurlijke ervaring. Jaren heb ik me ingezet voor een hulporganisatie in Roemenië, zodat de mensen daar zelfredzaam zouden worden. Geloven is niet alleen bidden, maar heeft ook handen. Dit past bij mij en ik hoop zo mijn bijdrage hierin te leveren.

Hoe heb je deze dienst ervaren?

Wat heb ik hier bewust van genoten! Ik heb het als overweldigend ervaren. Een bijzondere dienst. Het lied ‘De kracht van Uw liefde’ raakt ons altijd. De wind onder je vleugels in je ambt en in je persoonlijk leven. Zo te mogen werken in de gemeente. En dan die flashmob! Een kippenvelmoment om op deze manier te worden toegezongen. Na de dienst kwamen veel, inmiddels bekende, maar ook nog voor mij onbekende mensen voorbij om een hand te geven. Ook dat was heel speciaal. Wat een warme woorden zeg. Ik voel me gedragen door de waardering/steun van de gemeente. Een dankbare man spreekt hier.

Voor wie moet er een standbeeld komen?

Eigenlijk zou ik dat graag zien voor mensen die zich zelf weggecijferd hebben en er in stilte voor die ander zijn. Ze staan niet in de belangstelling en dat verdienen ze wel. Dus voor hen …

Wat is je grootste droom of is deze al uitgekomen?

We zijn al zo dankbaar voor wat we in elkaar gevonden hebben. Dan zou de droom zijn om zo nog héél veel jaren door te mogen gaan met elkaar.

Welk Bijbelgedeelte/vers is favoriet?

Openbaringen 21:4 Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen … Wat een mooie beloftes staan hier in!

Voor zondag mag je een lied opgeven en dat wordt..?

Er zijn zoveel mooie liederen en als we dan één lied mogen opgeven, dan zou dat ‘U zij de glorie’ zijn.