‘Vertrouw op de HEERE met heel je hart,
en steun op je eigen inzicht niet.
Ken Hem in al je wegen,
dan zal Hij je paden rechtmaken’
(Spreuken 3:5-6, Herziene Statenvertaling).
Het heeft (te) lang geduurd maar inmiddels hebben we een nieuw kabinet. Een grote ploeg van ministers en staatssecretarissen heeft, bij de aanvaarding van het ambt, trouw gezworen of beloofd aan de Grondwet. Bij dit officiële moment hoorde natuurlijk ook de gebruikelijke foto op het bordes van Paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Alle mannen en vrouwen die rondom koning Willem Alexander stonden gegroepeerd wacht een zware opdracht: het vertrouwen in de politiek herstellen.
Dit vertrouwen ‘in’ Den Haag is in de achterliggende maanden en jaren naar een dieptepunt gezakt. Allerlei dossiers, van gaswinning tot de toeslagenaffaire, ondermijnden het vertrouwen in degenen die over ons gesteld zijn (Rom. 13:1). Het urenlange (en nachtelijke) debat over ‘functie elders’ en de daaruit volgende motie van afkeuring aan het adres van premier Mark Rutte deden het restje vertrouwen in de politiek de das om. Velen in ons land ervoeren dat vertrouwen op mensen met macht geen grenzeloos geluk teweeg brengt (Ps. 146:3).
Met de hete adem van de kiezers in de nek werden er grote woorden gesproken; menig partij(leider) zei het vertrouwen in de premier op. Maar wat bleek: ook in Den Haag wordt de soep uiteindelijk niet zo heet gegeten als zij wordt opgediend. Met de belofte van een nieuwe bestuurscultuur werden de rijen gesloten en na maandenlange onderhandelingen is er dan toch sprake van een kabinet Rutte vier.
Het coalitieakkoord dat gesloten is heeft een prachtige titel meegekregen: ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’. In dit akkoord lezen we dat verschillende sectoren in ons land kunnen rekenen op vele extra miljoenen. Naast de vraag wie dit uiteindelijk allemaal gaat betalen is het ook de vraag of hiermee het vertrouwen in de politiek hersteld zal worden. Geloofwaardigheid is namelijk niet te koop. Zij kan alleen ontstaan (en groeien) als hij of zij die van alles en nog wat beloofd ook betrouwbaar blijkt te zijn in het nakomen van dat wat toegezegd is.
In de Bijbel wordt heel vaak over ‘vertrouwen’ gesproken als het gaat over wie de Here God is. Vertrouwen op God is onlosmakelijk verbonden met het je toevertrouwen aan Hem. Dit laatste is niet iets wat je als mens zomaar doet. De vertrouwelijke omgang met de Ene is nooit en te nimmer een automatisme, vandaar de indringende uitnodiging aan ons adres: ‘Wees veilig bij de Ene met heel je hart, steun niet op je eigen verstand; ken hem op al je wegen, en hij zal je paden recht maken’ (Naardense Bijbelvertaling).
Nu is dit woord uit het Bijbelboek Spreuken niet hetzelfde als een tegeltjeswijsheid waarmee we onszelf, of anderen, wat oppeppen om wat van het leven te maken. Het is een levensles die gaandeweg gestalte gaat krijgen als je jezelf op een gezonde manier, in nauwe verbondenheid met de HEERE, relativeert. Deze zelfrelativering is niet hetzelfde als eindeloos jezelf evalueren of op een vrome manier jezelf devalueren. Volledig, met heel je hart, vertrouwen op God zorgt wel voor een normale dosis wantrouwen ten opzichte van je eigen verlangens, begeerten en inzichten. (Jer. 17:7-10).
Blind varen op eigen inzicht en kennis is stuitend voor onze Schepper, want ons kennen is en blijft altijd ten dele (1 Kor. 13:12). Steunen op je eigen verstand en prat gaan op je (wetenschappelijke) inzichten zonder de dagelijkse omgang met God is je begeven op glad ijs. Vroeg of laat ga je het hiermee als klein en sterfelijk mens niet redden (Luk. 1:51). Wees daarom verstandig en wandel vertrouwelijk aan Zijn hand, dan baant Hij voor jou de weg (v.6, Nieuwe Bijbelvertaling).
Cock Kroon
