‘Blijven bidden…’ (1 Koningen 18)

Eén in gebed – Blijven bidden – 1 Koningen 18

‘Zo ging Achab eten en drinken, maar Elia klom naar de top van de Karmel, boog zich voorover ter aarde. Vervolgens legde hij zijn gezicht tussen zijn knieën. 43 Hij zei tegen zijn knecht: Klim toch naar boven en kijk uit in de richting van de zee. Toen klom hij naar boven, keek uit en zei: Er is niets. Toen zei hij: Ga terug, zevenmaal. 44 En het gebeurde bij de zevende maal dat hij zei: Zie, een kleine wolk, als de hand van een man, opkomend uit de zee’ (1 Koningen 18:42-44).

Houd vol! Hoe vaak is dat inmiddels al tegen ons gezegd? De aansporing om vol te houden terwijl je

Alpe d’Huez op fietst klinkt anders dan op de revalidatieafdeling van verpleeghuis Norschoten. Volhouden terwijl je bijna geen verbetering ziet is een grote opgave! In de Bijbel blijkt bidden ook een zaak te zijn van volhouden. De apostel Paulus bindt het de christenen in de grote wereldstad Rome op het hart: ‘Volhard in het gebed’ (Rom. 12:12).

In het eerste testament van de Bijbel lezen we ook over iemand die blijft bidden. Het betreft een man Gods: Elia. Deze profeet gaat zeven keer op z’n knieën voor het aangezicht van de Allerhoogste. Aan dit volhardende gebed ging een heftige gebeurtenis vooraf. Op de berg Karmel stond Elia tegenover 450 priester van Baäl. Er lag tussen hen in maar één allesbepalende vraag op tafel: Wie is de levende God? Is dat Baäl, de god van de vruchtbaarheid of de God van Israël die ooit Zijn volk bevrijde uit de slavernij van Egypte? De priesters van Baäl vinden geen gehoor bij hun god ondanks alles wat ze uit de kast halen om gebedsverhoring te ontvangen. Als Elia daarna naar voren treedt en tot God roept blijft zijn gebed niet onbeantwoord: ‘Toen viel er vuur van de HEERE neer, verteerde het brandoffer, het houd, de stenen en het stof’ (v.18). Na deze gebedsverhoring buigt het volk van Israël zich in diep ontzag voor Hem die hemel en aarde schiep. Daar beleden ze: ‘De HEERE is God!’ (v.39).

Het vuur uit de hoge hemel brengt het volk tot aanbidding. In diep ontzag maakt men zich klein voor de Heilige van Israël. Buigen is heilzaam! Weigeren te buigen is spelen met vuur. Je moet het als mens niet op een rechtstreekse confrontatie met God laten aankomen want Hij is een verterend vuur (Hebreeën 12:29). De Eeuwige is geen tandeloze tijger en leven in of zonder nauwe verbondenheid met Hem is niet om het even: ‘Vergis u niet, God laat niet met zich spotten: wat een mens zaait, zal hij ook oogsten. Wie zaait op de akker van zijn aardse natuur, zal verderf oogsten, maar wie zaait op de akker van de Geest, oogst eeuwig leven. Laten we daarom het goede doen, zonder op te geven, want als we niet verzwakken zullen we oogsten wanneer de tijd daarvoor gekomen is’ (Galaten 6:7-9).

‘De HEERE is God!’ Na deze belijdenis van het volk spoort Elia de daar aanwezige koning Achab aan om snel naar huis te gaan in verband met een aanstaande hoosbui (v.41). Terwijl de koning aanstalten maakt om te vertrekken beklimt de profeet opnieuw de Karmel. Hij zal daar op de berg gaan bidden om de noodzakelijke regen voor een dor en dorstig land.

De gebedshouding van de profeet Elia straalt eerbied en concentratie uit. Na het eerste gebed is er nog geen wolk te zien (v.43). Het uitblijven van directe gebedsverhoring zorgt er bij de profeet niet voor dat hij stopt met bidden, integendeel! Zeven keer gaat hij in gebed voordat er een klein wolkje aan de horizon verschijnt; dit onbeduidende wolkje zal uitgroeien tot een verkwikkende regenbui voor mens, dier en land.

Wij die soms zomaar het bidden moe zijn of denken dat bidden te vergeefs is worden door Elia aangespoord om te blijven bidden. Ook al zien en horen we (nog) geen verandering, we geven het gebed niet op. Dit vanwege de belofte die ons gegeven is: ‘Roep Mij aan in de dag van benauwdheid; Ik zal u eruit helpen en u zult Mij eren’ (Psalm 50:15). Wie hiermee, in Jezus’ Naam tot de Vader gaat, zal daarin nooit teleurgesteld worden. Daarom: blijf bidden!

Cock Kroon