‘Kwartiermakers gezocht M/V‘ (Lukas 10:2)

Hij zei tegen hen: ”De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. Bid dus de heer van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen. Lucas 10:2

Jezus heeft 72 mensen in tweetallen erop uit gestuurd naar de dorpen en plaatsen waar Hij heen wil gaan. Ze vormen een soort voorhoede van het Koninkrijk, gezonden om de boodschap van heil te verkondigen. Je zou ze kwartiermakers voor Jezus en voor God kunnen noemen. En het eerste wat Jezus hen te doen geeft is te bidden om arbeiders van de oogst die groot is. Een gebed om roepingen, om arbeiders voor de oogst, om het goede nieuws van vrede, van genezing en heling te brengen onder de mensen die dat in geloof willen omarmen: voor zieken, voor armen, voor mensen die vastgelopen zijn in hun leven en geen kant meer uit kunnen. Voor hen die allerlei kwetsbaarheid in zich dragen is deze blijde boodschap: ‘het Koninkrijk van God heeft hen bereikt’. Jezus, die zelf gezonden is door zijn Vader zendt weer anderen uit. Een stroom van liefde van God gaat de wereld in en wij worden geroepen om mee te bewegen met het heil van God. De stroom van liefde die zichtbaar is geworden in Jezus onze Heer.

Maar die grote oogst, waar Jezus het over heeft…. Weinig mensen echter hebben tegenwoordig nog aan het interesse in dit nieuws. Ze hebben er nauwelijks nog weet van en zijn er min of meer onverschillig voor geworden. Prima dat je gelooft, maar voor hen heeft dat geen enkele betekenis. Kerk en geloof worden ervaren als iets uit van vroeger, achterhaald, niet relevant . Soms zijn mensen misselijk geworden door de geur van misbruik, van macht en uitsluiting. Is de oogst nu nog wel zo groot, zoals Jezus zegt? Of is onze tijd een tijd van voorbij, ja voorgoed voorbij….  ?

In dit gedeelte lezen we over het werk van genezing, over boze geesten die op de vlucht slaan. Jezus heeft ons welzijn ‘hier-en-nu’ op het oog. Het evangelie is er voor mensen die in hun concrete en lichamelijke leven klem lopen; het bereikt mensen die aan het eind van hun latijn zijn, die niet meer weten hoe verder te gaan. Bij hen wil Jezus komen en Hij wijst ons op hen. Misschien zouden we ons als kerk vooral kunnen richten op de mensen waar Jezus een voorliefde voor had… Dat we onze blik richten naar buiten, naar de randen van onze gemeenschappen. De kerk is – om een bekend beeld te gebruiken- een veldhospitaal voor àlle mensen.

Bidden om arbeiders… Als je daar om gaat bidden, dan word je zelf ook ingezet. Geroepen zijn gaat verder dan een functie in het georganiseerde kerkelijk bedrijf. Het gaat om arbeider te zijn en voor Jezus uit te gaan, om daar te zijn op de plekken waar Hij zal komen. Daar waar het leven kwetsbaar is geworden en mensen onder liggen in de strijd om het bestaan. Jezus wijkt af van de gebruikelijke route en is op zoek naar de verloren schapen. Het zal een weg zijn waaraan Hij zelf ten onder zal gaan, maar die – Godswonder- een weg van opstanding zal zijn. Die diepte en hoogte voorvoelt Jezus op het moment dat Hij deze woorden spreekt, zo lezen we eerder.

En wij, wij bidden om kwartiermakers voor dat heil. Het zou zomaar kunnen dat in het gebed om arbeiders de Heer jou een plaats geeft op de weg van Zijn Koninkrijk. Wat bijzonder om beelddrager van die liefhebbende God te mogen zijn, Zijn vrede te verkondigen, in de dienst van genezing en vergeving te mogen staan en zelf ook van die genade te mogen leven.

Kees Verduijn